Astma charakteryzuje się napadowym i zmiennym nasileniem objawów. Czasami, poza epizodami zaostrzeń, objawy astmy mogą prawie nie występować. Objawy astmy alergicznej są w większości takie same, jak w astmie powodowanej przez inne czynniki.
Objawy podmiotowe:
Objawy przedmiotowe:
W bardzo ciężkich zaostrzeniach czasami może wystąpić brak zjawisk osłuchowych, czyli tzw. „cicha klatka piersiowa”.
Nasilenie objawów astmy występuje najczęściej w okresie pylenia (okres wiosenny i letni). Chorzy, którzy są uczuleni na pyłki roślin, powinni zapoznać się z kalendarzem pylenia!
Typowe są także przebiegi bezgorączkowe. Dodatkowo u osób z astmą alergiczną często stwierdza się także obecność polipów nosa i zatok przynosowych, alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie spojówek, atopowe oraz kontaktowe zapalenie skóry.
Do czynników powodujących zaostrzenie astmy należą:
DIAGNOSTYKA ASTMY
Diagnostyka astmy opiera się na poprawnie przeprowadzonym wywiadzie lekarskim, badaniu przedmiotowym oraz wykonaniu dodatkowych badań, umożliwiających rozpoznanie. W wywiadzie lekarz skupia się na charakterze i częstości pojawiających się objawów, wpływie czynników zaostrzających oraz występowaniu atopii u pacjenta i jego rodziny.
Podstawowym badaniem, które umożliwia rozpoznanie astmy oraz jej monitorowanie jest spirometria. Spirometrię można wykonać:
W spirometrii badamy dwa podstawowe czynniki:
Zmniejszony stosunek podanych czynników FEV1/FVC sugeruje występowanie obturacyjnej choroby płuc.
Wzrost współczynnika FEV1 i/lub FVC o >12% i 200 ml względem wartości wyjściowych (po podaniu leku bronchodilatacyjnego) to kryteria dodatniej próby rozkurczowej.
Chorzy z objawami astmy, u których nie wykryto nieprawidłowości w badaniu spirometrycznym, mogą zostać poddani próbie prowokacyjnej. Badanie z reguły stosuje się w celu wykluczenia rozpoznania astmy, rzadziej w celu jej potwierdzenia.
Badanie PEF (szczytowy przepływ wydechowy) umożliwia monitorowanie przebiegu astmy. Typowa dla astmy jest dobowa zmienność PEF, która pokazuje stopień zmienności obturacji oskrzeli.
RTG płuc jest pomocne w celu diagnostyki różnicowej astmy z innymi chorobami. Obraz radiologiczny w okresie bezobjawowym jest często prawidłowy.
Badania na alergię, np. alergiczne testy skórne czy badanie poziomu przeciwciał IgE we krwi i plwocinie (wykrztuszana wydzielina dróg oddechowych), umożliwiają identyfikację czynników zaostrzających objawy astmy alergicznej.
Badanie stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FENO) jest proste i nieinwazyjne. Stężenie tlenku azotu (NO) w wydychanym powietrzu jest zwiększone u chorych na astmę alergiczną z zapaleniem błony śluzowej zależnym od limfocytów Th2. Badanie ma ograniczoną swoistość i czułość.
Źródła:
https://www.mp.pl/podrecznik/alergologia/chapter/B77.VIII.A.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6591438/https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.7.
https://www.mp.pl/alergologia/ekspert/wyklady/311115,astma-alergiczna
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK542249/
https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/asthma
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK526018/
https://www.mp.pl/alergologia/ekspert/wyklady/311115,astma-alergiczna
https://www.mp.pl/pacjent/astma/lista/62292,astma-atopowa
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9454904/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK542249/
https://www.mp.pl/podrecznik/alergologia/chapter/B77.251.1.1.
https://www.mp.pl/pacjent/astma/astma-ciezka/mapa