Objawy i przebieg astmy

Astma charakteryzuje się napadowym i zmiennym nasileniem objawów. Czasami, poza epizodami zaostrzeń, objawy astmy mogą prawie nie występować. Objawy astmy alergicznej są w większości takie same, jak w astmie powodowanej przez inne czynniki.

Shot of illness young woman coughing in the street.

Objawy podmiotowe:

  • napadowa duszność, głównie wydechowa (odczuwana jako ściskanie w klatce piersiowej),
  • świszczący oddech,
  • suchy napadowy kaszel (czasami występuje jako jedyny objaw),
  • ucisk w klatce piersiowej,
  • zwiększenie częstości oddechów.

Objawy przedmiotowe:

  • fenomeny osłuchowe – głównie świsty wydechowe i furczenia,
  • wydłużony wydech,
  • praca dodatkowych mięśni oddechowych z zaciąganiem przestrzeni międzyżebrowych (przy zaostrzeniu objawów),
  • tachykardia.

W bardzo ciężkich zaostrzeniach czasami może wystąpić brak zjawisk osłuchowych, czyli tzw. „cicha klatka piersiowa”.

Nasilenie objawów astmy występuje najczęściej w okresie pylenia (okres wiosenny i letni). Chorzy, którzy są uczuleni na pyłki roślin, powinni zapoznać się z kalendarzem pylenia!

Typowe są także przebiegi bezgorączkowe. Dodatkowo u osób z astmą alergiczną często stwierdza się także obecność polipów nosa i zatok przynosowych, alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie spojówek, atopowe oraz kontaktowe zapalenie skóry.

Do czynników powodujących zaostrzenie astmy należą:

  • alergeny powietrznopochodne, np. roztocza kurzu domowego, naskórek, sierść zwierząt,
  • dym tytoniowy, zwłaszcza bierne palenie,
  • wirusowe zakażenie układu oddechowego (najczęstsza przyczyna),
  • leki (kwas acetylosalicylowy, NLPZ, beta-blokery),
  • wysiłek fizyczny,
  • zmiany pogodowe,
  • stres i emocje,
  • środki chemiczne w artykułach spożywczych,
  • smog.

DIAGNOSTYKA ASTMY

Diagnostyka astmy opiera się na poprawnie przeprowadzonym wywiadzie lekarskim, badaniu przedmiotowym oraz wykonaniu dodatkowych badań, umożliwiających rozpoznanie. W wywiadzie lekarz skupia się na charakterze i częstości pojawiających się objawów, wpływie czynników zaostrzających oraz występowaniu atopii u pacjenta i jego rodziny.

Man performing pulmonary function test and spirometry using spirometer at medical clinic. Spirometry of lungs

Podstawowym badaniem, które umożliwia rozpoznanie astmy oraz jej monitorowanie jest spirometria. Spirometrię można wykonać:

  • w warunkach podstawowych (spirometria podstawowa),
  • po podaniu leków rozkurczających oskrzela (próba rozkurczowa),
  • po podaniu substancji wywołujących skurcz oskrzeli (próba prowokacyjna).

W spirometrii badamy dwa podstawowe czynniki:

  • FEV1 – (Forced Expiratory Volume) – natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa – objętość powietrza wydmuchnięta z płuc w czasie pierwszej sekundy maksymalnie natężonego wydechu,
  • FVC – (Forced Vital Capacity) – natężona objętość życiowa – największa objętość powietrza, jaką można wydmuchać z płuc podczas maksymalnego, szybkiego wydechu.

Zmniejszony stosunek podanych czynników FEV1/FVC sugeruje występowanie obturacyjnej choroby płuc.

Wzrost współczynnika FEV1 i/lub FVC o >12% i 200 ml względem wartości wyjściowych (po podaniu leku bronchodilatacyjnego) to kryteria dodatniej próby rozkurczowej.

Chorzy z objawami astmy, u których nie wykryto nieprawidłowości w badaniu spirometrycznym, mogą zostać poddani próbie prowokacyjnej. Badanie z reguły stosuje się w celu wykluczenia rozpoznania astmy, rzadziej w celu jej potwierdzenia.

Badanie PEF (szczytowy przepływ wydechowy) umożliwia monitorowanie przebiegu astmy. Typowa dla astmy jest dobowa zmienność PEF, która pokazuje stopień zmienności obturacji oskrzeli.

RTG płuc jest pomocne w celu diagnostyki różnicowej astmy z innymi chorobami. Obraz radiologiczny w okresie bezobjawowym jest często prawidłowy.

Badania na alergię, np. alergiczne testy skórne czy badanie poziomu przeciwciał IgE we krwi i plwocinie (wykrztuszana wydzielina dróg oddechowych), umożliwiają identyfikację czynników zaostrzających objawy astmy alergicznej.

Badanie stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FENO) jest proste i nieinwazyjne. Stężenie tlenku azotu (NO) w wydychanym powietrzu jest zwiększone u chorych na astmę alergiczną z zapaleniem błony śluzowej zależnym od limfocytów Th2. Badanie ma ograniczoną swoistość i czułość.

Źródła:

https://www.mp.pl/podrecznik/alergologia/chapter/B77.VIII.A.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6591438/https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.3.7.
https://www.mp.pl/alergologia/ekspert/wyklady/311115,astma-alergiczna
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK542249/
https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/asthma
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK526018/
https://www.mp.pl/alergologia/ekspert/wyklady/311115,astma-alergiczna
https://www.mp.pl/pacjent/astma/lista/62292,astma-atopowa
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9454904/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK542249/
https://www.mp.pl/podrecznik/alergologia/chapter/B77.251.1.1.
https://www.mp.pl/pacjent/astma/astma-ciezka/mapa